เบงเคย์ หรือ ไซโตะ มุซาชิโบ เบงเคย์ สุดยอดนักรบในประวัติศาสตร์ที่ยืนหยัดต่อสู้กับทหารนับพัน จนวินาทีสุดท้าย เขาคือใคร มาทำความรู้จักชายร่างใหญ่คนนี้กัน
สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ ชาว Gzone แฟนตัวยงคนรักโคนันนะคะ ในโคนันเดอร์มูฟวี่ 7 คดีฆาตรกรรมแห่งเมืองปริศนา กับโคนันปี 1 ตอนที่ 28 – 29 คดีฆาตรกรรมศิษย์เก่าของโคโกโร่ และโคนันปี 9 ตอนที่ 402 – 403 ทางเดินที่พูดไม่ได้ ได้พูดถึงเรื่องราวของเบงเคย์กับโยชิซึเนะเอาไว้ วันนี้แอ็ดมินไปหาข้อมูลเกี่ยวกับเบงเคย์เอามาเล่าให้เพื่อน ๆ ฟังกันค่ะ จะเป็นยังไงบ้างนั้น ไปฟังพร้อม ๆ กันเลยค่ะ
ประวัติ เบงเคย์
ไซโตะ มุซาชิโบ เบงเคย์ เป็นเด็กกำพร้าที่ถูกพ่อแม่นำมาทอดทิ้งไว้ โดยบางตำนานได้กล่าวเอาไว้ว่า เบงเคย์เป็นเด็กปีศาจที่มีผมรุงรังและฟันยาว แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ถูกชุบเลี้ยงจากพระในวัดและบวชเรียนตั้งแต่อายุยังน้อย อีกทั้งยังได้เดินทางไปยังวัดหลายแห่งทั่วประเทศญี่ปุ่น ทำให้เบงเคย์ได้รับการฝึกสอนวิชาการรบเมื่ออายุได้ครบ 17 ปี กล่าวกันว่า เขาสูงถึง 2 เมตร ด้วยเหตุนี้เบงเคย์ได้ออกจากวัดไปบำเพ็ญตนกับพระภูเขาที่เรียกว่า ยามาบุชิ
ครั้งหนึ่งเบงเคย์ได้อยู่ที่สะพานโกโจในโตเกียว เพื่อรวบรวมดาบ จากนักดาบที่ข้ามสะพานนี้ให้ได้หนึ่งพันเล่ม โดยเขาเชื่อว่า หากรวบดาบให้ครบพันเล่มแล้ว จะทำให้ฆ่าตัวตายได้ ซึ่งก่อนหน้านั้น ในช่วงวัยเด็กเป็นต้นมา เบงเคย์พยายามจะฆ่าตัวตายเพราะเกิดอาการน้อยใจที่ตัวเองไปไหนก็โดนล้อว่าเป็นลูกปีศาจ แต่ทำยังไงก็ไม่ตายสักที เลยมีพระนักบวชท่านหนึ่งแนะนำให้ไปรวบรวมดาบให้ครบพันเล่ม แล้วจะสามารถฆ่าตัวเองตายได้
เบงเคย์ กับ โยชิสึเนะ
แต่ทว่า เมื่อเขารวบรวมดาบได้ถึงเล่มที่ 999 เบงเคย์ก็ไปท้าโยชิซึเนะต่อสู้เพื่อที่จะยึดดาบของโยชิซึเนะเป็นเล่มที่หนึ่งพัน แต่เขากลับพ่ายแพ้ให้แก่โยชิซึเนะ หลังจากนั้นเขาก็ขอเป็นผู้ติดตามมินาโมโตะ โยชิซึเนะ เขาได้ร่วมต่อสู้กับมินาโมโตะ โยชิซึเนะในสงครามเก็นเป หลังสงครามก็ถูก โยริโทโมะ ที่เป็นพี่ชายของ โยชิซึเนะไล่ล่า เบงเคย์กับโยชิซึเนะได้หลบหนีเป็นเวลาถึงสองปีในฐานะคนนอกกฏหมาย
การตายของเบงเคย์
ท้ายสุดเมื่อปราศาจทาคาดาจิถูกล้อมโดยพวกของโยริโทโมะ และการโดนล้อมครั้งนี้ทำให้โยชิซึเนะตัดสินใจกระทำ ฮาราคิริ หรือ การคว้านท้องตัวเอง โดยมีเบงเคย์ยืนเฝ้าอยู่ด้านนอก ไม่ให้ทหารของโยริโทโมะเข้าไปทำลายพิธีอันทรงเกียรติ์ของโยชิซึเนะ เบงเคย์ได้ต่อสู้และถูกลูกธนูจำนวนมากยิงเข้าใส่ แต่ถึงอย่างนั้นเบงเคย์ก็ยืนเฝ้าจนวินาทีสุดท้ายก่อนจะสิ้นใจไปในท่ายืนเฝ้าแบบนั้น จนเป็นที่กล่าวขานกันต่อมา